een voornemen van jezelf om dit te gaan doen. Wat je kan helpen, wat mij heeft geholpen, is om dagelijks 3 dingen op te schrijven die wél goed zijn gegaan. Dit kan betrekking hebben op je negatieve gedrag, maar dat hoeft niet. Als het maar iets is waar je tevreden over bent. En dat mag iets heel simpels zijn. Als je bijv. thee hebt gedronken i.p.v. energydrank of je bent toch een stukje gaan wandelen i.p.v. dat je op de bank bent blijven zitten, zijn al positieve dingen. Zoek het vooral niet te groot. Zo begin je om rust in je hoofd te creëren Koop een schriftje bij de Action en ga het noteren. Letterlijk schrijven is helpend om de nieuwe input voor je brein sneller te implementeren. Dit komt omdat je dit bewuster en met meer aandacht moet doen dan typen. En door klein te beginnen maak je het jezelf ook niet zo moeilijk. En het gevolg is dat er zich een positief gevoel gaat ontwikkelen. En een positief gevoel gaat weer zorgen voor andere gedachten. Eerst is er altijd een gevoel en erna volgt, in een split second, de gedachte. En als je jezelf niet meer veroordeelt dan gaat er ruimte ontstaan voor acceptatie. En acceptatie is echt altijd, in elke situatie, de eerste stap naar verandering. Het is simpelweg het punt waar je nu bent. Je kunt het verleden niet veranderen. Het is de optelsom van je leven tot nu toe. Punt. En op dit punt (van acceptatie) is het dan goed om voor jezelf te gaan bepalen welke andere hulpmiddelen die de mindfulness aandraagt voor jou helpend kunnen zijn om ervoor te zorgen dat jij meer rust in je hoofd gaat ervaren. Dat is voor iedereen iets anders, dus als het nieuw voor je is, is het een kwestie van uitproberen wat bij je past. Voor mij is dat, elke dag een uurtje het bos in mijn honden, sporten en yoga en elke dag rond 19u vind ik het welletjes voor de dag en ga ik doen waar ik zin in heb of waar ik behoefte aan heb. Rust in je hoofd is de eerste stap in je herstel Op deze, eenvoudige, manier ga jij de eerste stap zetten in je herstelproces. Stop met oordelen, accepteer waar je nu bent, herwin je innerlijke kracht en zet dan de volgende stap. Hoe mindfulness mijn hoofd rustig maakte? Precies, door mezelf aan te leren dat acceptatie, in elke situatie, de allereerste stap is. Het accepteren van mijn eetstoornis, het accepteren van het overlijden van mijn 2 echtgenoten, het accepteren dat ik mezelf (2x) burn-out had gewerkt. Allemaal heftige situaties die, stuk voor stuk, mijn leven overhoop hebben gehaald. En uiteraard ging dat gepaard met de bijbehorende emoties. Er zijn momenten geweest dat ik de haren uit mijn kop wilde trekken, en dat ik kruipend van ellende op de vloer lag te janken. ‘Waar heb ik dit allemaal aan verdiend, waarom overkomt mij dit, hoe wordt mijn leven ooit nog beter’? Ik wist het écht niet. Een hoopje ellende, ja dat ben ik heel vaak geweest. Als ik eraan terugdenk krijg ik nog soms de rillingen. Je denkt dat je rock bottom bent op zo’n moment, maar geloof me, het kan altijd erger. Maar, God, wat vond ik mezelf zielig. Toegegeven, het wás gewoon ook allemaal best heel intens waar ik doorheen ging. Maar was het onoverkomelijk? In die mate dat er geen uitweg meer was? Nee, natuurlijk niet. En … ik leefde nog! Dus ik moest wel vooruit. Er is geen weg terug. En het verleden verander je niet. Het accepteren van de eetstoornis was wel de moeilijkste. Dat je echtgenoten overlijden heb je zelf helemaal niet in de hand. Burn-out raken wel, maar ik deed (dacht ik) goede dingen voor mijn werkgever, mijn cliënten en collega’s. Maar die eetstoornis? Daar maakte ik mezelf alleen maar kapot en gek mee. En… sta jezelf toe dat er rust in je hoofd mag komen! Ik wist het wel; accepteren is de eerste stap, maar ik kon het lange tijd niet. Of eigenlijk stond ik het mezelf niet toe. Als ik het zou accepteren moest ik ook toegeven dat het een probleem was, niet? Want zo erg was het toch niet? Er had verder niemand last van. Dat IK er last van had, deed niet zo ter zake. Maar wat zei ik dan tegen mezelf? Eigenlijk maar 1 ding; dat ik niet zo belangrijk was. Ik had een wake up call nodig van iemand anders die me, bijna letterlijk, door elkaar schudde en zei dat ik wél belangrijk was. Dus nu wil ik dat zeker ook tegen JOU zeggen; JIJ BENT BELANGRIJK!!! Zodra jij jezelf of nummer 1 gaat zetten ga je merken dat het makkelijker wordt om te accepteren, zonder oordelen, dat dit nu je nieuwe startpunt is. En dat is precies, destijds, mijn keerpunt geweest. Uiteraard had ik nog een lange weg te gaan. Maar ik vond mezelf niet meer zielig. Verspilde energie. En vanuit dat nieuwe startpunt kwamen er andere gevoelens, andere gedachten en ander acties, ander gedrag. Heeft deze blog jou geraakt? Mooi! Dan ben je eraan toe om die stap te zetten, naar acceptatie, en naar nieuwe kansen. En wil je meer weten over hoe jij die kansen vorm kunt geven? Download de Transformatie Toolbox. Dit is een Toolbox met logboeken met diverse onderwerpen voor inspiratie en het gestructureerd vormgeven van jouw wensen. Dit is de link; https://hetcopingkompas.huddlecommunity.com/resources/transformatie-toolbox Het verleden kun je niet meer veranderen. Om door te gaan zul je moeten accepteren wat er is gebeurd. (Uit; Jij, als Bron)